Na ścianie masz kolekcję swoich barwnych wspomnień ...

Popracujmy więc...
Historii to ja nie lubię, ale moją mogłabym Wam opowiedzieć, nie? Oczywiście o tym, jak się tu znalazłam...
Wyobraźcie sobie, że od zawsze miałam ogromny sentyment do harcerzy. Uwielbiałam śpiewać(nie muszę chyba zaznaczać, że inni nie lubią jak to robię ), chodzić na ogniska, jeździć na obozy. Ale nigdy nie myślałam, że coś takiego dzieje się u nas-w Sanoku.
Pewnego dnia jednak, kiedy właśnie moja ukochana nauczycielka odpytywała całą klasę na przyrodzie weszły dwie urocze harcerki w mundurach i zaprosiły wszystkei chętne dziewczyny na zbiórkę 54 DH! Odrazu je polubiłam... Za to, że dzięki nim pani zapomniała o tym, że nas pytała, a także za ich uśmiech i rzecz jasna zielone dodatki przy mundurze... Uwielbiam zielony!
Nie myślałam wtedy by pojsc na tę iść na zbiórkę, gdyż jako ambitna uczennica miałam masę zajęć pozalekcyjnych... Ale wspomniana wcześniej nauczycielka-pani Bobala tak gorąco zachęcała nas, by tam się udać. Sama jak mówiła była kiedyśharcerką i wspominała to bardzo miło. Tak więc, w tym zabieganym świecie znalazłam chwilę na to, by spróbować choć przez chwilę zobaczyć jak to jest u harcerzy...
Poszłam... Zobaczyłam... I zostałam...
Dlatego zachęcam Was! Mówcie o nas każdej swojej koleżance, zanjomej, przyjaciółce, siostrze, kuzynce... Może właśnie wśród nich jest jakaś dziewczyna, która nie wie o istnieniu harcerzy w naszym mieście, a zawsze marzyła o ogniskach, spiewach i harcerskich biwakach...
Pozdrawiam! Czuwaj!

Ostatnio edytowany przez KaQsia ;] (2006-06-03 15:24:21)

niom cóż... ja się długo zastanawiałam czy przejść progi naszej harcówki ... Pamiętam jak Szlochcia mnie namawiała, żebym przyszła na pierwszą zbiórkę. I w końcu się przełamałam.
Przebiłam barierę wg, której nie byłam godna być harcerzem (Naprawdę tak uważałam...) Nie żałuję popełnionej decyzji, wręcz jestem szczęśliwa i stokrotnie dziękuję Szlochowi za wsysko
To właśnie Jej zawdzięczam jedne z najpiękniejszych dni w życiu, które właśnie przeżyłam i myślę, że przeżywam tu i teraz
Tyle ścieżek, wypadów, uśmiechów, herbat w hufcu, milczenia przy blasku ogniska, śpiewów w sercach, tyle otwartych dłoni, umysłów, innych chwil niż wszystkie, że ciężko wyliczyć, ale jeszcze trudniej zapomnieć ...
Naprawdę warto tu być ...  w szczególności z 54 całym serducheeem

Niop to ja chciałam sie nauczyc robic myszki z koralikow Aga powiedziała,ze moge ale pod warunkiem,ze przyjde na zbiorke... ( akurat wtedy robiła je z zastepem..) poszłam i tak zostałam do dzisiaj.. nie załuję... nigdy nie zapomne tych wszytskich rajdow, biwakow i jak to Becia powiedziała smaku tej hufcowej herbaty..    aa nio i komendantki ktora na nas krzyczy, ze nie sprzaatmy w hufcu

(ps. Myszki i tak nauczyłam sie robic sama ,)

Ostatnio edytowany przez Pączalski :) (2006-06-23 19:38:13)

heheheh:D jak chcesz moge Ci go  "podac " (znam na pamiec ;P)

aaa więec
Myszka :
1, 2, 2, 3, 4, 4, 5, 5, 18 (uszy )6, 6, 7, 7, 8, 7, 6, 5, 3, 1, 1, 1.... itd.
Proszę

proszę